Otis Gibbs (US) Alt-country - Folk Loodscafé Aarschot (05-02-2018) reporter & photo credits: Freddie info club: De Knoet info band: Otis Gibbs © Rootsville 2018

We dachten al dat de JJ's terug in een winterslaap waren gedompeld maar op maandagavond kunnen we dan toch terug richting 'Loodscafé'. Voor wie? Voor Otis Gibbs! Gibbs komt uit Wanamaker Indiana en kwam reeds op jeugdige leeftijd in aanraking met de muziek industrie doordat zijn 'oom' hem al vlug meenam naar de lokale bars alwaar hij te aanwezigen kwam te entertainen door nummers te brengen van Hank Williams & co. Opmerkelijk is dat hij meer dan 10 jaar werkte als boomplanter. Daarna begon hij zelf teksten te schrijven en zijn nummers gaan over het dagdagelijkse leven en uiteraard ook over persoonlijke ervaringen.

Otis Gibss wordt soms vergeleken met songwriters als Woody Guthrie, Kris Kirstofferson of een Townes Van Zandt en zo is storytelling één van zijn handelsmerken. Sinds 2002 bracht hij reeds acht albums uit maar hij heeft ook een radio-podcast waar met als titel 'Thanks For Giving A Damn' en interviewde daarvoor namen als Jim White en Delbert McClinton. Vandaag de dag leeft hij samen met zijn soulmate Amy Lashley en trekt rond deze deze periode doorheen Europa met op deze maandagavond een stop in het 'Loodscafé' en Aarschot en daar zijn wij er klaar voor om naar zijn verhalen te luisteren.

Het 'Loodscafé' zelfs werd ondertussen ge-upgrade naar een 2.0. Zo is het kleine podium voorzien van een 'podiumbreed' tapijt en wordt de 'TV' en/of andere muuraccessoires weggefrommeld achter een zwarte theaterdoek die zowaar de gezelligheid en intimiteit, net als de klank, ten goede komt. Vergeten we dan nog dat de foto's een enorme boost zouden kunnen krijgen maar dit was even buiten Mr. Gibb gerekend. Zichzelf uit de spotlights plaatsend moest er door één van de JJ's fel onderhandelt worden om toch dan tijdens het eerste nummer enkele kiekjes te kunnen en mogen maken en zo begonnen we rond de klok van 08.00PM aan een story tellende avond met Otis Gibb.

Het sterke aan zijn Gibb's nummer is dat ze haast allemaal door een inleiding voorafgaan die niet zo maar als bindteksten dienst doen maar daadwerkelijk uit Otis Gibb's leven zijn gegrepen. Story's ook die voor iedereen in verstaanbaar Wanamaker's tot ons doordringen en waarbij de humor een vooraanstaande rol speelt. Een humor die door het alweer volgelopen 'Loodscafé 2.0' best werd gesmaakt. Zo was er het verhaal rond de professionele worstelaar Sputnik Monroe. In het begin van het verhaal kon niemand zich vereenzelvigen in diens verhaal ook mede doordat 'wrestling' hier geen nationale sport is. Gaandeweg in deze story kwam dan in beeld dat deze 'Sputnik Monroe' destijds in Zuid-Afrika een standbeeld zou hebben verdient maar ook in 'Beale Street' een legende zou worden door het vechten tegen de rassendiscriminatie of was het enkel voor de gelijkheid van zwart en blank in de bars? Feit is wel dat dit nummer ook een sing-a-long deed ontstaan, iets wat hier in dit cafeetje aan de 'roundabout' dagdagelijkse kost is.

Otis Gibb bezit ook de gave om je te doen luisteren en daarbij komen zijn skills voor het schrijven van verstaanbare nummers dan wel in de spotlights te staan. Je kan niet spreken van een fingerpicking muzikant maar toch komt iedere streling van de snaren helder tot je doorgedrongen. Ook al heeft onze jaarlijkse aanval van de griep deze Otis Gibb ook in zijn macht gekregen toch weerhield het er hem niet van om zich van zijn plichten te onttrekken mede ook al door de liters thee die waarschijnlijk in zijn 'rider' zullen gestaan hebben.

Een aangrijpend verhaal geeft de inleiding naar het nummer dat hij schreef voor een overleden werkmakker die tijdens hun 5 jarige samenwerking zijn beste vriend werd. Een vriend die al op 30-jarige leeftijd aan hem werd onttrokken en waarbij de zin 'Why do the good die young' wel bij iedereen hier een diep rakende herinnering tot leven brengt. Een nummer waarbij humor en drama hand in hand gaan. Sommige verhalen laten je wel een klein beetje in het duister of ze waar of niet, zo is er net die trainpassage tussen Rosendaal en Middelburg maar de gepaste inleiding voor 'It Was A Train'. Het verhaaltje over 'Carhenge' in Nebraska dat bestaat dan wel voor de volle 100%.

Bijzonder smakelijk en humoristisch is dan ook weer de aankondiging van het laatste nummer en de daar bijpassende 'encore'. 'Over and out' maar het brengen van slechts één enkele set, hoe smaakvol ook, daar mogen de JJ's hier toch geen gewoonte van gaan maken. Trouwens Otis bij twee sets wordt er ook tweemaal rond gegaan met 'den hoed'. Dus toch enkel dollars gemist ;-) Van hieruit gaat het voor Otis Gibb dan weer naar andere exotische plaatsen al is hij het zonder het te weten er wel dicht bij met 'Aarschot' ;-) Alle regels in acht nemend was dit wel een zeer gesmaakte avond waarbij we eens een Amerikaan krijgen waarvoor het niet altijd alles 'great' is en iemand die het dadelijk in het oog heeft wanneer je onder verslavende omstandigheden teveel met je smartphone bezig bent. Niet te missen deze Otis Gibb, opmerkzaam en scherp van tong, met soms voor mij een overduidelijke muzikale link met de songs van een Kris Kristofferson!!! Een avond waar zowel de verhalen als de nummers even belangrijk zijn en beiden bijzonder smaakvol worden gebracht.

booking: Lucky Dice Music (Sandra Zuidema) mail